"Gölgeler - Paula Weston" Kitap Yorumu ♛

    Merhaba millet. Tatilin ilk haftasına da girdik, ne güzel konuşmasını yapsam mı diye düşündüm  ama vazgeçtim. Öyle saçma bir konuşma yapmak istemiyorum, eminim sizler de okumak istemiyorsunuzdur. Her neyse, okulun tatil olmasından bu yana resmen üç kitap bitirdim. Ankara da perşembe ve cuma da tatildi sizin bildiğiniz gibi, (kimse bilmiyordu) çarşamba günü de ben gitmemiştim falan filan. Kaçılmaz'ı, Aşktan Kaçarken'i ve dün gece de Gölgeler'i bitirdim. Uzatmadan aşırı uzun olacak yorumuma geçiyorum.

YORUMDA SPOILER VERECEĞİM! LÜTFEN RAHATSIZ OLACAKLAR OKUMASIN! SPOILER ALARMI, DIIIT! 

OHA DİYORUM YA NE GÜZELSİNİZ SİZ! 

    Gölgeler muhteşem bir melek serisinin ilk kitabı. Serinin adı ne tam olarak bilmiyorum, The Rephaim falandı sanırım. Emin değilim gerçekten yanlış da olabilir ama dört kitaptan oluşan biri seri olduğuna eminim. (havalı gülüş) Gaby Winters yaklaşık olarak bir yıl önce ikiz kardeşi Jude'u bir trafik kazasında kaybetmişti. Gaby de ağır yaralıydı falan ama bir süre sonra bedenindeki yaralar iyileşmişti, kalan ise ruhundaki yaralardı. (etkileyici bir cümle oldu gibi) Ayrıca gördüğü kabuslar da bitmiyordu; her gece iblislerle ve cehennemin diğer iğrenç yaratıkları ile savaşıyordu. 

    Daha sonra karşısına Rafa çıkıyor. Muhteşem ve olağanüstü Rafa sadece kabuslarında gördüğü çocuk değildi, aynı zamanda ikiz kardeşi Jude'la da bir geçmişleri olduğunu iddia ediyordu. Gaby kendi hayatının tamamen yalan olduğunu ve gerçeklerin de kabuslarındaki gölgelerde gizli olduğunu anlıyor falan filan. Bunlar arka kapakta yazılanların özeti gibi bir şey. 

    Gaby kabuslar görüyor, daha sonra barda Rafa ile karşılaşıyor. Bunu hepimiz anladık, devamına geçelim. Rafa kendisini asırlardır tanıyormuş gibi davranıyor, yani siz de en başından bir şeylerin ters gittiğini anlıyorsunuz. EVET, SİZİN DE TAHMİN ETTİĞİNİZ GİBİ, Gaby bir Refaim. Refaim işte Nefilim demek. Daniel gibi güzel bir şekilde anlatamam, bunu bilin yeter. Yıllar önce Gaby ve Jude bir fikir anlaşmazlığına düşüyorlar ve 10 yıl kadar bir süre küs kalıyorlar. Hangi sebepten dolayı barıştıklarını kitabın sonunda birazcık öğreniyoruz tabii. (çok azıcık) Onu heyecanı kaçmasın diye söylemeyeceğim, neyse 10 yıl küs kaldıktan sonra barışıyorlar ve birlikte kimseye haber vermeden gidiyorlar. Sonraysa Gaby ve Jude'un başına bir şey geliyor. İkisinin de ölmüş olması gerekiyor ama Gaby yaşıyor. Yaşıyor evet ama Refaim olduğu hayatı ile ilgili (yüz kırk küsur yılı kapsayan hayatı ile ilgili) hiçbir şey hatırlamıyor. 

    Kitabın başlarında siz de, Gaby de hiçbir şey bilmediğiniz için biraz çıldırıyorsunuz ama sonra parçalar aşırı yavaş bir şekilde birleşmeye başlıyor. Gaby'nin hatırlamadığı hayatında en iyi Refaim savaşçılarından biri olduğunu öğreniyoruz. (Bir diğer en iyi savaşçı da Rafa, ayh Rafa) Refaimler arasında bir fikir ayrılığı oluştuğunu, bu yüzden de Rafa, Jude, Mya ve daha bir çok Refaimin Tapınaktan ayrıldığını öğreniyoruz. Bu arada Refaimleri eğiten ve yöneten bir düşmüş melek var. Adı Nathaniel. Tapınakta kalan Refaimler Nathaniel'in emirleri altında yaşıyorlar, ayrılanlar ise daha özgür olmak istiyorlar gibi işte. 

BAŞLARDA KİMSE DOĞRU DÜZGÜN BİR ŞEY ANLATMADIĞI İÇİN
BU DURUMA DÜŞEBİLİRSİNİZ. *kendimden biliyorum*

    Gaby Tapınakta kalan Refaimlerden biriymiş, Jude ile gitmemesine bende çok şaşırdım ama neden gitmediğini öğrenemedik. Bunu bilen tek kişi Gaby ama o da hatırlamıyor. Kitabın içeriğini herkes anlamıştır diye tahmin ediyorum. Çoğu şeyi açıkladım sanırım, yani umarım düzgün açıklaya bilmişimdir. Neyse, devam ediyorum. Kitap da bir çok karakter vardı, bir çok Refaim gördük. Ben Rafa'ı, Zak ve Ez'i, Uriel'ı, Daisy'ı ve Micah'ı cidden çok sevdim. Ha bir de Maggie ve Jason var tabii. Ama ben özellikle birini daha çok sevdim. O DA RAFA! RAFA, RAFA, RAFA! 

    Refaimler arasında bir fikir anlaşmazlığı olduğunu söylemiştim. Jude Tapınaktan gittiği için ve Gaby de Tapınak da kaldığı için ayrı taraftalar. İkisinin de ortadan kaybolduğu zaman Jude'un tayfası onun Gaby'nin tayfasının yanına gittiğini, Gaby'nin tayfası da onun Jude'un tayfasına gittiğini falan düşünüyorlar. İkisine de hain damgası vuruyorlar ama sonra ikisinin de ölüm haberi gelince baya üzülüyorlar. Cümleler anlamsız oldu gibi ama siz anladınız bence. Her neyse, Daniel'ı görüyoruz sonra. Kendisi Beşler'den biri. Beşler önemli bir şeydi sanırım ama ne anlama geldiğini tam hatırlamıyorum, üzgünüm. Daniel ve Gaby baya uzun bir süre birlikte olmuşlar, Gaby'nin ortadan kaybolmasından kısa bir süre önce ayrılmışlar. Ben Daniel'ı hem sevdim hem sevmedim gibi. Kendisi hakkında diyebileceğim pek bir şey çünkü TEAM RAFA!

TEAM RAFA HEY HEY TEAM RAFA HEY HEY TEAM RAFA! 

    Gaby ve Rafa arasında geçenleri cidden çok merak ediyorum. Neden ayrıldıklarını, neden Rafa'nın Mya ile birlikte olduğunu aşırı aşırı merak ediyorum. Gaby ve Rafa birlikte cidden muhteşemler ya! İkisinin birlikte dövüştüğü sahneler okumak için ölüyorum! İKİNCİ KİTAP İÇİN, ÜÇÜNCÜ KİTAP İÇİN VE DÖRDÜNCÜ KİTAP İÇİN DE ÖLÜYORUM! Okuduğum en iyi melek kitabıydı, açık ara tüm melek kitaplarını geçti benim için. 

    Yani kitabın içinde her şey vardı! Romantizm vardı, aksiyon vardı ve çok da komikti. Serinin ilk kitabı olduğu için ben pek bir olay beklemiyordum ama neler oldu neler! Daniel ve Rafa'nın karşı karşıya gelmelerine bayıldım! İkisinin arasında fena bir rekabet var, umarım serinin diğer kitaplarında ikisinin kavgalarını daha çok görürüz. Refaimlerin kavga etmelerini ama daha sonra zebanilere ve iblislere karşı birlikte savaşmaları da harikaydı!

    Tüm yorum boyunca harikaydı, muhteşemdi dedim ama CİDDEN ÖYLEYDİ YA! Kitabın muhteşemliğini anlatmaya kelimeler yetmez, o kadar! Bin defa okumak istiyorum, tekrar tekrar okumak istiyorum. Ay Allahım dün geceden beri Rafa Rafa diye kafayı yiyeceğim, ya ben onun o ukala tavırlarına ölürüm! Of sürekli ondan bahsetmek istiyorum ama bu yorum fazla uzadı. KESİNLİKLE BU KİTABI OKUYUN! Acilen ikinci kitabı almam lazım, yoksa çıldırırım! (daha fazla nasıl çıldırabilirim, merak konusu) Neyse işte görüşmek üzere! 

                                                   ALINTILAR ♛ 

    "Dövüşmeyi bilseydim, Rafa, şu an bilincin yerinde olmazdı." 

    Bu yüzüne hemen bir sırıtma getiriyor. "Gördün mü, işte şimdi tamamen kaybolmadığına dair bir umut veriyor bu bana. Sen hala oralarda bir yerdesin." 

                   (Gaby ve Rafa, sayfa 50) 

    "Düşmüş melekler dünyada geçirdikleri o kırk sekiz saat boyunca meşguldüler. Aralarında bin civarı kadını baştan çıkardılar." Sanki bunun benim için bir anlamı olması gerekiyormuş gibi bekliyor. Ama yok ve devam ediyor. "Bazıları hamile kaldı. Düşmüşler'den." 

    "Ama bunun benimle veya Jude'la ya da bahsedip durduğun şu tayfalarla ne alakası var?" 

    Rafa'nın dudaklarının uçları yukarı doğru birazcık kıvrılıyor. Bu hoşuna gidiyor. 

    "Çünkü Gabriella, bizler sonuçlarız. Biz, Düşmüşler'in çocuklarıyız." 

                     (Gaby ve Rafa, sayfa 81) 

    Bir süre sessiz kalıyoruz. Sonra, "Neden bana Matt adını verdin?" diye soruyor. 

    "O zaman iyi bir fikir gibi gelmişti. Şimdi seni tanıyınca o karaktere Pislik desem daha uygun olurmuş." 

    Kahkaha atıyor; kanepe sarsılıyor. "Cidden, Gabe, bu kadar eğlenceli biri olabildiğini unutmuştum." 

                    (Gaby ve Rafa, sayfa 92) 

    "Duyduğuma göre eteği olan her Refaimle birlikte olmuşsun." 

    Hay aksi. Nereden çıktı bu şimdi? 

    "Kim dedi bunu?" Gülümsemesi hoşnutsuz bir hal alıyor. "Daniel tabii değil mi? Başka kim olacak? Pislik." 

    "Yalan mı söylüyor?" 

    Rafa soluk renkli duvara yaslanıyor. "Herkesle birlikte olmadım." 

    "Ya Taya?" 

    "Asla, hayır. Keşiş değilim ama standartlarım var." 

    Daniel'ın başka ne konularda yanıldığını merak ediyorum. "Ya ben?" 

    Rafa'nın şakacı gülümsemesi pek uzun sürmüyor. "Senin de standartların vardı." 

                      (Gaby ve Rafa, sayfa 191-192) 

    Rafa çantasını düzeltiyor. "Artık gidebilir miyiz, yoksa siz ikinizin önce kucaklaşması mı gerekiyor?" 

    "Pisliğin tekisin, biliyor musun? Al-" Simon, Rafa'nın eline bir parça kağıt tutuşturuyor. 

    Ez gülüyor. "Pislik olmakla gurur duyuyor o." 

                       (Sayfa 254-255) 

    Ez yorgun ama gülümsemesi gözlerine ulaşıyor. "Yeniden aynı tarafta olmak güzel." Bana çabucak bir sarılıyor. 

    Zak elimi sıkacakmış gibi elini uzatıyor ama uzandığımda beni koca göğsüne çekip sarılıyor ve sırtıma vuruyor. "Dayan, ufaklık. Arkandayız." 

                        (Sayfa 302) 

                                                             

PUANIM ♛ 

           5 YILDIZ:  Satırlarına aşık oldum! Hadi gidip evlenelim, tatlım!