"Amnezi - Jennifer Rush" Kitap Yorumu ♛

    Selaaam şeker insanlar! Umarım güzel ve iyi bir pazar günü geçirmişsinizdir. Benimki gayet güzel geçti ama çok bunaltıcıydı. Hava çok fena sıcak ya! Evde kalsam ayrı dert, dışarı çıksam ayrı dert. HEP ÇOK SICAK, HEP. Ne yapacağım hakkında hiçbir fikrim yok. İnşallah sizler deniz kenarında falan keyif yapıyorsunuzdur. Bari tatilde eğlenelim, lütfen ya. Zaten hemen bitti. Bir ay kaldı sadece, bir ay. Hatırladıkça tüylerim diken diken oluyor. 

NASIL DA HARİKA! 

    Ben Amnezi'ye cuma gecesi başladım ve hemen o gece çok fena uykum olmasına rağmen kitabın yarısına geldim. (ZATEN KİTAP ÇOK KISA. 320 SAYFA KİME YETER? HA, KİME YETER SÖYLEYİN BANA). Sonra da dün gece uykuya karşı dayandım ve üçe kadar kitabı bitirdim. Kitabı masama koyup öylece yatamazdım, okumam lazımdı. Adeta beni oku, beni oku diye bağırıyordu. Her ne kadar hemen okusam da, BİRDEN BİTTİĞİ İÇİN ÇOK PİŞMANIM. Keşke biraz daha yavaş okusaydım, şimdi ikinci kitap çıkana kadar ne yapacağım ben? Nasıl hayatıma devam edeceğim? 

    Aslında yavaş okumam mümkün bile değildi çünkü kitap fena akıcıydı. Sayfalar su gibi akıp gitti, yaşanan olaylar hep çok heyecanlıydı. Kitap kısa, evet ama yazar bu kısa kitabın içine onlarca olay sığdırmış. Bu yüzden onu alkışlıyorum, harika bir kitap yazmış, harika bir dünya yaratmış. Bu kitabı en kısa sürede alıp okuyun, yoksa çok şey kaybedersiniz. KESİNLİKLE BİR ÇOK ŞEY. Bakın bağıran büyük harflerle de yazdım. Yani bu bir emirdir.

    Amnezi hakkında spoiler vermeyi gerçekten hiç istemiyorum ama bağıra bağıra kitabın içinde neler yaşandığını da anlatmak istiyorum. Anlatmaya bir başlarsam asla susmam ve siz de tüm kitabı okumuş gibi olursunuz, bu yüzden kendimi tutuyorum. Ama arka kapakta yazılanlardan bahsedebilirim. 

    Anna, babasına Şube için aldığı bir projede yardım etmektedir. Çiftlik evlerinin altında olan bir laboratuvarda, genetiği değiştirilmiş ve onlara yüzlerce test yapılan dört çocuğu gözlemliyordur. Bunlar; muhteşem ötesi Sam, hayatımın anlamı Cas, kendisi için öldüğüm Nick ve Trev'dir. Trev'e diyecek bir söz bile bulamıyorum ve onun hakkında konuşmak istemiyorum. 

    Bir süre sonra Şube çocukları almaya gelir ve işler çığırından çıkar. Sam bir kaçış planı hazırlar (hazırladığı plan çok zekice bir plandı) ve Anna da bazı sebepler ve babasının ısrarı sonucu çocuklar ile kaçar. Bu arada çocuklar da laboratuvardan önceki hayatlarını ve gerçek kimliklerini falan hiçbir şeyi hatırlamıyorlar. 

    KONUSU, KARAKTERLERİ, OLAYLARI, KAPAĞI, YAZARI, HER ŞEYİ MUH-TE-ŞEM! 

    Sam kadar harika bir karakter daha var mı şu dünyada? Cas kadar muhteşem bir karakter var mı peki? Nick kadar karizmatik ve suratsız olan var mı? YOOOOK! OLAAMAZ! 

    İkinci kitap için ölüyorum! Umarım Pegasus onu da bir an önce çıkartır yoksa ben kalp krizinden diğer tarafa gideceğim. Aşağıya da bir kaç alıntı bırakıyorum ki siz de bu kitaba aşık olun. 

                                            ALINTILAR ♛ 

    Bir şeyleri kağıt üstünde güzelleştirmekte iyiydim; elimde kalem olunca bu benim için kolaydı. Bir şeyleri gerçek hayatta güzelleştirmekse hiç de kolay değildi.

                 (Sayfa 16) 




    Cas, "Lanet olsun," dedi. "Amma tuhafsın. Özgürüz! Şu an sevinçten hoplayıp zıplaman gerekiyor!"
    "Kendimi yakarım, daha iyi."
    "Şahane." Cas ellerini ovuşturdu. "Marşmelov'u olan var mı?"

                 (Sayfa 76) 




    Hafifçe dizine vurdum. "Sen olmasan ne yapardık?"
    "Sıkıntıdan ölürdünüz."
    Trev camdan dışarı bakarken, "Ya da sükunet içinde gelişirdik," diye ekledi.

                   (Anna, Cas ve Trev, sayfa 95) 




    "Bir şey buldunuz mu?" diye sordu Nick.
    "Ben bir dal buldum."
    "Hayır, salak, önemli bir şey buldunuz mu?"

                     (Cas ve Nick, sayfa 107) 




    "Bir biftek için sokağın köşesinde bekleyebilirim," dedi Cas.
    Kendimi tutamayıp güldüm. "Çok iş yapabilirsin, biliyorsun."
    Ağzına pis bir gülümseme yayıldı. "Benimle gelirsen, sabaha kadar zengin olabiliriz."
    "Çok komik."


                     (Anna ve Cas, sayfa 121) 




    Kolunu boynuma dolayıp saçlarımı karıştırdı. "Üzülünce çok tatlı oluyorsun." Bağırınca beni bıraktı.
    "Tanrım, çok sinir bozucusun!" dedim kahkahalarımın arasında.
    "Ama aynı zamanda çekiciyim." Bir adım atıp yanıma geldi. "Bir erkekle takılmaya ihtiyaç duyarsan, salı geceleri müsait olduğumu bilmelisin."
    "Sadece salıları mı?"
    "Perşembeleri de olabilir, belki."
    "Pekala, tamam," dedim epey alaycı bir şekilde. "Sana haber veririm."

                     (Anna ve Cas, sayfa 167) 




    Bu benim hayatımdı. Fazla bir şey olmayabilirdi, hatta gerçek bile olmayabilirdi ama benimdi.

                      (Sayfa 209) 

                                           PUANIM ♛ 

                   5 YILDIZ:  Satırlarına aşık oldum! Hadi gidip evlenelim, tatlım!