"Benim Uzak Güneşim - M. O. Walsh" Kitap Yorumu ♛

    Selam canlarım. Bir hafta sonra tekrar herkese merhaba, merhaba, merhaba. Nasılsınız, keyifler yerinde mi? Benim değil çünkü yine çok kötü hasta oldum. Artık hiç iyileşmiyorum da sürekli hasta olarak geziyorum gibi geliyor çünkü sağlıklı kalmam mümkün değil gibi gibi gibi. Bende havalar bol öksürüklü ama umarım sizin havanız iyidir. Bu yorumu olabildiğince kısa tutmak istiyorum çünkü hiç beğenmediğim bir kitabın yorumunu yapmaya geldim ve ben beğenmediğim kitapları konuşmayı sevmem. Yani ne söyleyebilirim ki, beğenmedim beğenmedim beğenmedim.

    Benim Uzak Güneşim bana yayın evinden çıktığı ekim ayında gelmişti (2015 de geldi, rezilliği görüyorsunuz değil mi? iki yıl olmuş, iki yıl). Ben de elimdekileri okuyorum sizin de bildiğiniz gibi o yüzden aldım elime okumaya başladım kitabı. Kitap Baton Rogue adında Louisiana da olan bir kasabayı konu alıyor. Arka kapakta bu kasaba için 'herkesin özlemini duyduğu komşuların olduğu, birlikte yemek yenilip sohbetler edilen güzel bir topluluk' falan diyor ama ALAKASI YOK! Öyle iğrenç bir kasaba ki! Sapık komşular mı dersin? Tecavüzcü çocuklar mı dersin? Karısını kızı yaşında kızla aldatan kocalar mı dersin? Neler var neler. Ay aklıma geldikçe sinirleniyorum yemin ederim!

Orijinal kapağı çok daha güzelmiş!

    Dediğim gibi kitap kasabayı anlatıyor, yani kasabada olanları. Anlatıcı hikayenin içinde, kasabada doğup büyüyen bir çocuk. Adı Lancelot falan sanırım, son bölümlerde sadece bir kez adı geçiyor. Lancelot çocuk yaştayken aşık olduğu kızın tecavüze uğramasından bahsediyor ilk bölümde. Lily tecavüze uğruyor ve şüpheli dört kişi var. Şüphelilerden biri de Lancelot. Yani aslında kitap onun bize Lily'e tecavüz edenin kendisi olmadığını anlatmaya çalışmasından ibaret gibi bir şey. Kitabın amacını ben bile anlamadım aslında. TÜRÜ NE ONU BİLE BİLMİYORUM.

    Küçük, herkesin birbirini tanıdığı ve güya sevdiği, sıcak kasabalar bence hiç tatlı ve gerçek değil ve her türlü kötülük böyle kasabalardan çıkıyor. Kasabanın içinde her türlü iğrençlik yaşanıyor ve çoğu insan da bunları bildiği, gördüğü halde hiçbir şey yapmıyor. İĞRENÇ BİR ŞEY! Gerçekten okurken bir çok yerde artık katlanamadığımı hissettim ve bir an önce bitmesi için hızlı hızlı okudum. Beğendiğim bir kaç yer haricinde kitapta hoşuma giden tek bir şey bile yok!

    Lancelot da beni ayrı deli etti. Bir erkeğin gözünden yaşananları okumayı severim ve bir erkeğin gözünden de bir çok cinsel sahne okudum ama Lancelot'un ergenlik anlarını okumak beni rahatsız etti. Zaten Lily'i resmen takıntı gibi bir şey yapmıştı ve o yaşta kafası cinselliğe bastığı halde çoğu gerçeği görememesi de ayrı bir saçmalıktı. Lily'den de pek hoşlanmadığım, onda hoşuma giden tek şey ismiydi. Kötü şeyler yaşadığını anlıyorum ama daha da çirkinleşmesine gerek yoktu.

    Kitabın kapağına bakınca gerilim falan sanmıştım ve keşke gerilim olsaydı. Direk, has, iğrençlikten uzak gerilim. Zaten yazar arada gerilime kaymaya çalıştı falan ama hiç beceremedi. Sadece Jacques Landry'in odası kısmında biraz kalp atışlarım hızlandı ama onun haricinde yoğun bir şekilde iğrendim. Bu kitap bana artık neden yayın evlerinden hediye kitap istemediğimi tekrar hatırlattı. Eskiden hediye kitap olayı hoşuma giden bir şeydi ama şimdi öyle düşünmüyorum. Vay be, büyümüşüm!

    Daha fazla bir şey söylemeyeceğim, beğenmediğimi herkes anlamıştır muhtemelen. Yayın evinin gönderdiği kitabı beğenmeyince insan kendini biraz suçlu hissediyor ama kimseyi kandıramam. Öyle işte, kimseye tavsiye edeceğim bir kitap değil ve yakın bir zamanda takas edeceğim kitapların içinde olur Benim Uzak Güneşim. Başka bir şey yok, büyük derecede spoiler falan da vermedim yani bana saldırmayın. Görüşmek üzere millet. Adios. 👅

 

                                            ALINTILAR ♛

    Bugün burada sadece kendimi masum göstermeye çalışıyorum. 

    Hepimiz aynı şeyi yapmıyor muyuz? 

                 (Sayfa 79) 

    Gerçekten mi? diye sormak istedim. Gerçekten bir erkek kendini tek bir kadına adayamaz mı? 

    Ya da gerçek, sorunun kendisinden daha mı üzücüydü? 

                 (Sayfa 112) 

    Sevgi dışında tutunabileceğimiz başka ne var ki? 

                  (Sayfa 155) 

    "Sanırım özetle, dikkatli ol, demek istiyorsun." 

    "Hayır," dedi dayım. "Dikkatli olsan kaç yazar? Birini seveceksen yine seveceksin." 

                    (Sayfa 209) 

    Hayat değiştiremeyeceğimiz olayların toplamıdır. 

                    (Sayfa 218) 

                                                               

PUANIM ♛ 

 2 YILDIZ:   Sevgili yazar, sen bunu yazarken cidden ne düşünüyordun yahu!