"Mühür Bekçileri 15. Kitap Turu & Rhett - J. S. Cooper" Kitap Yorumu ♛

    Selam dünyalılar. Her zaman olduğu gibi bir süre burada yoktum ama bunun sebebi bu sefer benim tembelliğim değildi. Sonunda bende tatile gittim, sonunda babam işinden izin alabildi, sonunda SONUNDA! Anladığınız gibi tatile gittim falan filan, o yüzden buralarda yoktum. Bende gelince hangi kitabın yorumunu girsem diye bakınırken, Rhett kendini gözüme gözüme soktu. Aslında bu kitabın yorumunu girmeyi hiç istemiyorum, kendisi bizim tur kitabımız ve ben tur kitaplarına kötü yorum yapınca kendimi utanmaz, pis, yüzsüz ve iğrenç bir insan gibi hissediyorum ama NE YAPABİLİRİM YANİ? Kötüyse kötü diyorum oğlum, kimseyi kandırmaya gerek yok şimdi. Ayrıca bazen yalan söylüyor olabilirim (bknz; tüm kitapları okudum anne, aç değilim anne, yapacak işlerim var anne, elbette ders çalıştım anne gibi gibi) ama çoğu zaman yalan söylemekten hoşlanmam. Bence ben çok dürüst ve şirin bir jöle insanım.

    Öncelikle biraz konudan bahsedeyim. Öhöm, kitabımız klasik kötü çocuk masum kız hikayesi arkadaşlar. Rhett çok yakışıklı, zengin ve piç bir karakter. Hep olduğu gibi her gece yatağında başka bir kız olan, ciddi ilişkilere ve aşka girmeyen kötü çocuğumuz bizim. Değer verdiği tek insan masum ve saf olan en yakın arkadaşı Clementine. Biliyorum kitap klişeden ölüyor ama ne yapabiliriz? Elimizden ne gelir de bunu durdurabiliriz? Yapma, etme be sevgili yazar araya köşeye kıyaya minimum küçük yerlere bir olay sıkıştır da azıcık klişeden kurtulsun kitap diye çok yalvardım okurken ama cık cık, yapmadı. Ay aklıma geldikçe kıvırcık saçlarımı yolasım geliyor. Zaten zor uzuyorlar, yapmayın ya!

    Ya çok spoiler vermek istemiyorum, zaten spoiler verebileceğim bir olay bile yok! Kafamı ne tarafa vursam da bayılsam! İşte kitap klişe kötü çocuk ile masum ve saf kız hikayesi. Şimdi arkadaşlar, ben klişeleri severim ama böyle boş kitapları sevmem açıkçası. Beğenenler varsa lütfen sinirlenmesin ama ben bu kitap da doğru düzgün tek bir olay göremiyorum. Zaten erkek karakterin ağzından anlatılıyor, onun da tek bildiği ve istediği şey seks, seks yapmak, seks, seks ile ilgili her şey ve yine seks. Bende haklı olarak sinirlendim. Hala da bu konuda sinirli olabilirim ama üstüne düşünmek istemediğim bir konu. Düşünsem sinirliyim yani, sinirliyim ben. SİNİRLİ.

    Kitap da hoşuma giden bir kaç yer vardı tabii. Şimdi aklıma gelenler çikolata sayesinde Rhett ve Clementine'ın arkadaş olmaları ve Rhett'in annesi ile yaşadığı şeyler. O anne meselesi daha güzel işlenseydi ve kısacık bir an her şey olup bitmeseydi belki de kitabı daha çok sevebilirdim (YALAN). Bir de on altı yaşındayken birlikte yazdıkları şarkı biraz sevimli olabilir. Ama çok değil, biraz. Başka bir şey aklıma gelmiyor, ki muhtemelen başka bir şey de yok zaten. Tur kitabımız olmasaydı alıp okur muydum bilmiyorum. Goodreads da ki yorumlarda onlarca yabancı insanın bu kitaba bayıldığını görmek beni teknik olarak biraz üzdü ama ne yaparsın işte? Zevkler renkler tartışılmaz falan filan işte. Aslında ben biraz tartışabilirim, ama herkesin hayatına kimse karışamaz diye olağanüstü bir söz vardır, bilirsiniz.

    Aklıma gelmişken, kitabın sayfalarının iğrençliğinden de bahsetmek istiyorum. İğrenç demek aşırı mı oldu bilmiyorum ama siz bu sayfa kalitesini görseydiniz daha büyük bir şekilde küfür ederdiniz. *ilk gördüğümde ben ettim, hoş bir his değildi ama gerekli durumlarda bende küfür ederim ha ha* Dex şükürler olsun ki bu sayfa kalitesinden sonra yavaş yavaş kendini toparlamaya başladı. Ona buradan kocaman, yürekten bir alkış yolluyorum. Tatlış olduğunu düşündüğüm yayın evinin eski hallerine dönüyor olması beni duygulandırıyor. Umarım daha da tatlış olmaya devam eder. Tek istediğim bu. Pöf.


    Daha fazla ne söyleyebilirim bilmiyorum ama artık Rhett hakkında konuşmak istemiyorum. Düşüncelerim genel olarak bunlar. Benim gibi sevmeyen insanların olduğunu bilmek kendimi birazcık iyi hissettirdi. Gidip bir kaç tane daha kötü yorum okuyacağım, bunu yapmak hoşuma gidiyor. Rhett bir seri ama ben devam etmeyeceğim. Sonsuza kadar kitaplığımın minik bir köşesinde kalacak ve ben sadece tozunu almak için ona dokunacağım. *tam burası sad but true denilen yer* Artık gidiyorum, yıllar sonra yeni bir yazıda görüşürüz.

                                                    ALINTILAR ♛ 

    Her şey, biz yedi yaşındayken bir not ve bir parça çikolata ile başladı. Sınıfta benim yanımda oturuyordu, en çalışkanımız oydu ve her zaman öğretmenimizden bir parça çikolata kazanırdı. Bir gün, onun çikolata yiyişini görmek canıma yetti. Onunla çikolatasını paylaşmak istiyordum, o yüzden ona şu notu yazdım: 

                               En iyi arkadaşım olmak ister misin? 

                                                       Evet. 

                                                      Hayır. 

    Yanıtı "Belki" oldu ve arkadaşlığımız böyle başladı. 

                      (Giriş, sayfa 7) 

    "Deli Linda orada olmayacak değil mi?" 

    "O kendi odasında olacak. Biz de benim odamda televizyon izleriz." 

    "Geçen seferki şeylerin tekrarlanmasını istemiyorum." Homurdandım ve geçen defa Linda'nın beni banyoda sıkıştırıp öpmeye çalıştığını hatırlayınca gözlerimi kapattım. 

    "Ne zaman bu kadar seçici olmaya başladın? Linda seni öpmeye çalıştığı için mutlu olursun sanıyordum." 

    "Bıyığı vardı." 

    "Ne olmuş?" 

    "Üstelik gözleri şaşıydı." 

    "Ameliyat oldu." 

    "Beyninden mi? Zira pek aklı başında görünmüyordu." 

                      (Rhett ve Clementine, sayfa 26) 

    "İyi arkadaşlar bunun içindir." Başını omzuma yasladı, sessizce oturup yıldızlara baktık. Bunlar en sevdiğim anlardı. En çok istediğim anlar. Biriyle sessizce oturmak. Onunla. Bana, kendime yalnız hissettiğim zamanlarda bile ona sahip olduğumu hatırlattı. En kötü anlarımda bile. Konuşmak istemediğimde bile. Dünyanın üstüme çöktüğünü düşündüğüm anlarda bile. Clementine her zaman oradaydı. O, tünelin sonundaki ışıktı. 

                      (Sayfa 99) 

                                             PUANIM ♛ 

 2 YILDIZ:   Sevgili yazar, sen bunu yazarken cidden ne düşünüyordun yahu!